هوشنگ ابتهاج متخلص به «ه.الف.سایه»، شاعر بزرگ و نامدار کشور در سن ۹۴ سالگی درگذشت.
یلدا ابتهاج، فرزند هوشنگ ابتهاج صبح روز چهارشنبه ۱۹ مرداد (۱۰ اوت)، با انتشار عکسی از پدرش در صفحه اینستاگرام خود از درگذشت وی خبر داد.
هوشنگ ابتهاج از بزرگترین شاعران معاصر ایرانی و متولد سال ۱۳۰۶ در رشت بود. او که در سالهای اخیر ساکن آلمان بود، نخستین اثرش به نام «نخستین نغمهها» را در سال ۱۳۲۵ منتشر کرد. مجموعه شعر "سراب" که با مضامین شعر جدید سروده شده نیز در سال ۱۳۳۰ بیرون آمد . مجموعه شعر بعدی که "سیاهمشق" نام دارد با وجود این که بعد از "سراب" منتشر شد حاوی اشعار سایه بین سالهای ۱۳۲۵ تا ۱۳۲۹ بود.
از مهمترین آثار ابتهاج میتوان به "حافظ به سعی سایه" اشاره کرد که تصحیح غزلهای حافظ است و نخستین بار در سال ۱۳۷۲ به چاپ رسید. سایه این کتاب که حاصل سالها تلاش بیوقفهاش در پژوهش و حافظشناسی است را در مقدمهاش به همسرش پیشکش کرده است.
"بانگ نی"، "تاسیان"، "آینه در آینه"، "پیر پیرنیاناندیش"، "یادگار خون سرو" و "راهی و آهی" از دیگر آثار این شاعر تردست است.
هوشنگ ابتهاج در اوایل دهه ۱۳۶۰ به خاطر عقاید سیاسی خود و نزدیکی به حزب توده، یک سال را در زندان به سر برد. او در مورد تصنیف سپیده میگوید: «در زندان بودم و با یک هموطن هم بند، ترانه «ایران ای سرای امید» از بلندگوهای زندان پخش شد، تا شنیدم زدم زیر گریه! همبندم گفت: چرا گریه میکنی؟ گفتم: شاعر این ترانه منم. گفت: پس تو که این ترانه را سرودی چرا در زندانی؟»
آقای ابتهاج همچنین راجع به ارتباط خود با حزب توده در گفتگویی با مجله مهرنامه در مهر ۱۳۹۲ میگوید: «عضو حزب توده نبودم؛ اما همیشه سوسیالیست بودم و به تودهایها احترام میگذاشتم و رفیق آنها بودم و با آنها همعقیده بودم».
وی در طول فعالیت هنری خود با موسیقیدانان بسیاری همکاری داشت و بنیانگذر برنامه موسیقیایی گلچین هفته در رادیو گلها بود. از بیاد ماندنیترین آثار او میتوان به تصنیف سپیده (ایران ای سرای امید) با صدای محمدرضا شجریان اشاره کرد.
منزل شخصی ابتهاج در تهران در سال ۱۳۸۷ با نام "خانه ارغوان" به ثبت سازمان میراث فرهنگی رسید. دلیل این نامگذاری درخت ارغوانی بود که در حیاط خانه سر برکشیده بود و مایه الهام شاعر شد تا شعر معروفش به نام ارغوان تجلی یابد.
دخترش یلدا در پست اینستاگرامی خود با بیان این که "سایه با هفتهزارسالگان سربهسر شد" نوشت: «بگردید، بگردید، درین خانه بگردید، درین خانه غریبید، غریبانه بگردید.»
هوشنگ ابتهاج در شعر مرگ دگر خود مینویسد:
«مرگ در هر حالتی تلخ است
اما من
دوستتر دارم چون از ره درآید مرگ
در شبی آرام چون شمعی شوم خاموش»
نشر بدون سانسور ناکجا مراتب تسلیت و تعزیت خود را پیرامون فقدان این چهره هنری و ادبی گرانقدر اعلام می دارد.
یادش گرامی و راهش مانا
