«آدابِ دنيا» تجربه‌ی يک رمانِ نفس‌گير است از «يعقوبِ يادعلی». نويسنده‌ای که نامش يادآورِ برخی از بهترين داستان‌های دهه‌ی گذشته‌ی ادبيات ايران است. يادعلی در اين رمان در عينِ پاي‌بندی به واقع‌گرايی، روحی متافيزيکی را احضار می‌کند که درش چهره‌های عجيبی از شخصيت‌هايش پنهان شده‌اند؛ چهره‌هايی که با جلو رفتن داستان از سايه بيرون می‌آيند… يک پليسِ خسته و توبيخ‌شده درگيرِ ماجرای ناپديد شدنِ مردی می‌شود که پايش را به ويلايی بزرگ باز می‌کند؛ ويلايی که براساس نگاهی آرمانی ساخته شده و ساکنانش را گردِ هم آورده ‌است. همزمان عشقی قديمی در اين ميانه ظهور می‌کند که عاملِ اصلی رفتارهای قهرمانِ يادعلی‌ است. رمان با اتفاق‌های ريز و درشت غيرقابل‌پيش‌بينی جلو می‌رود و اتاقی که کسی نبايد وارد آن شود… اتاقِ دربسته.