خلع­‌شدگان داستانی است علمی ـ تخیلی، یا دست­کم در ظاهر چنین برمی‌­آید؛ اما رویه‌­ی نخست آن را که کنار بزنیم، با كندوكاو شگفت‌­انگیز پرسشی روبه‌‏رو می­‌شویم که از قرن نوزدهم به بعد سرنوشت انسان را رقم زده: چگونه می­توان جامعه‌­­ای آرمانی ساخت که نه از فقر و ستم در آن خبری باشد، نه از سرکوب سیاسی حکومت­‌های توتالیتر. داستان در روایتی مجذوب­‌کننده به این جدال فکری در دو قرن اخیر تجسمی روایی می‌­بخشد: سه مجمع کیهانی، اوراس مظهر زمین که نظام سرمایه‌­داری بر آن حاکم است، توو نماد مردمی که هشت قرن قبل دست به انقلاب سوسیالیستی زدند ولي به ساختار متمركز دولت رسيدند، و آنارس نماد جامعه‌­ی آنارشیستی كه صد و پنجاه سال قبل در اقدام انقلابيوني بر پا شد كه هم از اوراس بيزار بودند و هم از توو، و در كهكشاني دوردست سياره­‌ي خود را ساختند با نوعي برابري همگاني در جنبه­‌هاي گوناگون زندگي. در اين تعارض سرنوشت بشر درمانده از فقر و نابرابري سرمايه‌­داري، سركوب سياسي دولت توتاليتر كمونيستي و آينده­‌اي كه در آن آزادي سر ستيز با برابري نداشته باشد به روايت كشيده مي­‌شود.