كتاب «در عمق صحنه» نخستین مجموعه‌ی منتشر‌شده‌ی «فریبا وفی» است. نویسنده‌ای که با آثار بعدی‌اش پخته‌تر شد و خود را تثبیت کرد. این کتاب شامل چهارده داستان است كه بسياری از آن‌ها از لحاظ مضمون به هم وابستگی دارند و به نوعی مكمل هم هستند. «مادرم، پشت شيشه» اولين داستان كوتاه اين كتاب كشش لازم براي دنبال كردن بقيه داستان‌های كتاب را در مخاطب ايجاد می‌كند. نثر پاكيزه و شسته و رفته‌ی وفی نشان از تمرين مداوم او در اين حوزه دارد و همين‌طور انتخاب سوژه‌هايی كه از تيزبينی نويسنده در نگاه به مسائل پيرامون حكايت دارد. وفی برای ورود به دنيای داستانی در گام اول از الگوی كوچك شده‌ی جامعه يعنی خانواده شروع می‌كند. اين كتاب به مثابه‌ی جامعه‌ی امروز ايران است كه در حد و قواره‌ی يك خانواده، كوچك و فشرده شده است. هسته‌ی مركزی چارچوب و پيرامون اين نهاد كوچك اجتماعی در كتاب اول وفی در آستانه‌ی اضمحلال است. فروپاشی ساختارهای قديمی و تثبيت شده از عمده ويژگی‌های اين كتاب است. البته زمينه‌های اين فروپاشی از سال‌های قبل در تارو‌پود اين نهاد كوچك تنيده شده است. بسياری از اين زمينه‌های فروپاشي را آيين‌های بومی و محلی شكل می‌دهند كه شخصيت‌های داستانی نويسنده‌ گريزی از آن ندارند. انتخاب‌های درست نويسنده، در اين مجموعه از تيپ‌های شناخته‌شده‌ی اجتماعی، باورپذيری مخاطب را دو چندان مي‌كند. هيچ يك از شخصيت‌های داستانی نويسنده در عين ارتكاب اعمالی خلاف عرف و باورهای اجتماعي ديده نمی‌شوند و نفرت مخاطب را نسبت به خود بر نمی‌انگيزند. تمامی آدم‌های به ظاهر منفی داستان‌ها هم به نوعی دوست‌داشتنی هستند، حتی شخصيت‌های مجرم در داستان «برام بخوان» كه تمامی در زندان حضور دارند.