فرشته مولوی در ۲۸ شهریور ۱۳۳۲ در تهران متولد شد. از سال ۱۳۵۵ تا ۱۳۷۷ در کتابخانه ملی سرگرم کار پژوهشی بود. در سال ۱۳۷۷ به کانادا مهاجرت کرد و اکنون در تورنتو زندگی می‌کند. از ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۶ در «کتابخانهٔ استرلینگ» دانشگاه ییل، ایالات متحدهٔ آمریکا، به‌عنوان کتاب‌شناس و کتاب‌دارِ فارسی، برای بخش خاورمیانهٔ کتابخانهٔ مرکزی آن دانشگاه مجموعه‌سازی می‌کرد و به استادان و دانشجویان خدمات پژوهشی می‌داد. سپس به تورنتو بازگشت و چند سال در این شهر به تدریس ادبیات و زبان پرداخت. مولوی چند سال در دانشگاه تورنتو ودانشگاه یورک و کالج سنکا به تدریس زبان و ادبیات فارسی و جستارنویسی اشتغال داشت.[نیازمند منبع] او علاوه بر نوشتن رمان و داستان کوتاه مقالات زیادی در روزنامه‌ها و مجله‌های ایران و خارج از کشور نوشته‌است و چندین داستان کوتاه به زبان انگلیسی نیز از او منتشر شده‌است و هم‌اکنون عضو انجمن قلم کانادا نیز هست. وی همچنین نویسندهٔ میهمان در کالج مسی و کالج براون در تورنتو بوده‌است. چند سال نیز برنامه‌ای فرهنگی به نام «کتاب ماه تهرانتو» به راه انداخت که دستاوردش نقد و بررسی بیست کتاب برجستهٔ فارسی از سوی صاحب‌نظران سرشناس بوده‌است.
فرشته مولوی تاکنون چهار رمان، چند مجموعه‌داستان، دو مجموعه جستار، یک کتابشناسی، و چند کتاب ترجمه منتشر کرده‌است. رمان دو پردهٔ فصل (۱۳۸۸) او لوح تقدیر «مهرگان ادب» را دریافت کرده‌است. نوشته‌های گوناگون او در رسانه‌های بیرون از ایران و داخل ایران درآمده و بعضی داستان‌ها و جستارهای او در جُنگ‌ها و گاهنامه‌های انگلیسی منتشر شده‌است.
«در غبار می‌برندش. شانه‌های سنگین فرو افتاده. نه باد می‌وزد، نه برف می‌بارد. تابوت کج و راست می‌شود. چهره‌های برافروخته. بوی خاک می‌آید. باران نمی‌آید. آفتاب نمی‌شود. پاهای پرشتاب. دور می‌شوند. سر برمی‌گردانم. پشته‌های خاک، گورهای خالی. پس غبار دوچرخه‌سوار را می‌بینم. آهسته می‌گذرد. نه دور می‌رود، نه نزدیک می‌آید. می‌چرخد؛ پشت شاخه‌های خشک پیدا و ناپیدا می‌شود. رو برمی‌گردانم. زرد، خاکستری. خاکستری، زرد»
