قدم هایشان را سنگین تا دم دادگاه برداشتند. هر دو ساکت بودند. به آینده نامعلوم خود فکر می کردند. به چیزهایی که به دست می آوردند و به چیزهایی که از دست می دادند. خود را به جلو می راندند. همه چیز خیلی سریع پیش رفت. چند برگه را امضا کردند؛ چند سؤال و جواب ساده. کار که تمام شد، تنها شناسنامه هایشان بود که هنوز اسم های اضافی را حمل می کرد.»
رمانی اجتماعی درباره ی چهار شخصیت زن است که روایت داستانی آن در هریک از فصل های بیست گانه ی کتاب توسط یکی از شخصیت ها روایت می شود. شخصیت ها در این رمان در ابتدا درگیر زندان درون خود هستند که در پایان، پس از بیرون آمدن از زندان درون خود، به آزادی در اجتماع می رسند. این رمان داستان زندگی زنان در جامعه ی ایرانی را با نگاهی مدرن بررسی می کند.
داستان رمان «شهری میان تاریکی» در فصل پاییز شکل می گیرد و به زمستان ختم می شود. این رمان از زاویه دید زن ها شکل گرفته و مردان نقش مکمل دارند که به شخصیتِ تعبیری، از دیدِ زن تبدیل شده اند.
هر چهار شخصیت اصلی زن در رمان درگیر یک کشمکش درونی هستند که در انتها هرکدام با چالش هایی به شناخت این گره ها دست می یابند، هرچند بعضی از آن ها قربانی تصمیمات خود شده و خواهند شد؛ اما چیزی که در انتها نه به عنوان یک جمع بندی؛ بلکه به عنوان یک آغاز از منِ درونی کاراکترها عاید می شود، شاید مهم ترین نتیجه ای باشد که از ابتدا نویسنده به دنبالش بوده است.»
