آندری مكين (۱۹۵۷) نويسنده‌ای است با تجربه‌های زيستی بسيار عجيب و تلخ. او كه در سيبری به دنيا آمده و در اتحاد جماهير شوروی رشد كرده بود، شيفته‌ی ادبيات و زبان فرانسه بود. مكين در هجرتی عجيب از پشت مرزهای شوروی خود را به فرانسه رساند و بعد سال‌ها توانست خود را به عنوان نويسنده تثبيت كند و برای رمان وصيت‌نامه‌ی فرانسوی جايزه‌ی گنكور را نيز به دست آورد. او در داستان‌های كتاب عشق‌های زودگذر ماندگار روايت‌هايی نوشته از مهم‌ترين عنصر تشكيل دهنده‌ی زندگی‌اش يعنی تناقض زيستن در دوران شوروی. داستان‌ها كه به نوعی تكميل كننده‌ی هم‌ديگر هستند شخصيت‌هايی را روايت می‌كنند كه در زندگی خود با اندوه‌ها، ماجراها و عشق‌های خاصی رو‌به‌رو شده‌اند، زمان بر آن‌ها گذشته و حالا روايتی از ايشان باقی مانده كه مملو از تناقض‌ها و دوگانگی‌هاست، امری كه خود مكين نيز به آن گرفتار بوده به خاطر نوع زندگی خاصش؛ از طرفی روسی و از سويی فرانسوی شده. به همين خاطر اين داستان‌نويس درخشان مخاطب خود را با روايت‌هايی رو‌به‌رو می‌كند كه در آن‌ها احساس تلف شدن هويت و زندگی به چشم می‌آيند. داستان‌هايی جذاب و بديع كه نمايان‌گر قدرت اوست در ساختن جزئيات شخصيت. مكين در فرانسه زندگی می‌كند و دو سال پيش نيز به عضويت آكادمی فرانسه درآمد.