من امدادگری هستم که همیشه در رویارویی با مرگ شکست می‌خورد، بنابراین تصمیم گرفت کمکش کند. من اکنون از یاران مرگم. هیچ مزدی در برابر اهدای آرامش ابدی برای دردمندانی که به آن رغبت دارند، درخواست نمی‌کنم. باور کنید دلم به حالتان می‌سوزد. از اینکه می‌بینم لوله‌هایی را در اتاق‌های «مراقبت‌های ویژه» دراز می‌کنند و در دهان بیماران فرو می‌کنند و نگه می‌دارند، دلم می‌سوزد. این لوله‌ها دردناک هستند... واقعا دردناک هستند... همیشه لب‌ها را با گازانبر باز و این لوله‌های سنگین را در دهان فرو می‌کنند. این است اتاق مراقبت‌های ویژه با تمام سنگدلی و عظمتش. شما در اینجا در گذرگاهی هستید که به آرامش و راحتی منتهی می‌شود. البته این فقط تصور شماست.