سرگئی میخائیلوویچ ایزنشتاین در سال ۱۸۹۸ در لتونیِ امروز یکی از جمهوری‌های سابق شوروی از مادری روس و پدری آلمانی‌تبار متولد شد. ۱۷ ساله بود که مهندسی معماری را نیمه‌کاره رها کرد و همزمان با جنگ جهانی اول به‌طور داوطلبانه و به‌عنوان یکی از نیروهای ارتش سرخ نام‌نویسی کرد. او در جنگ داخلی روسیه شرکت کرد و همزمان، به فراگیری فرهنگ شرقی از جمله فرهنگ‌های ژاپن و چین، خط هیروگلیف، فلسفه و زبان چین و هایکوهای ژاپنی پرداخت.
ایزنشتاین، پس از پایان جنگ وارد فضای تئاتر شد. او همراه با سرگئی یوتکویچ به عنوان شاگردان وسوالد میرهولد کارگردان معروف روس پذیرفته شدند. ایزنشتاین به طراحی صحنه پرداخت و آموخته‌هایش از میرهولد باعث شکل‌گیری تفکری نوین در او شد تا جایی‌که با بیان «مونتاژ جاذبه و سیرک» مخالفتش را با تئاتر سنتی و بورژوایی ابراز کرد. او کم‌کم هنگام کار در تئاتر به این نتیجه رسید که تئاتر انعطاف‌پذیر نیست و قدرت کافی را برای مونتاژ و جاذبه ندارد بنابراین تئاتر را رها کرده و به سینما رو آورد.
بیشتر آثار ایزنشتاین تاثیرگرفته از نظریه او درباره سینما هستند. او به «نما» به‌عنوان مفهوم نگاه نکرد بلکه یک نما از نظر او در ارتباط با نماهای پیش و پس از خود معنا داشت. به این ترتیب، نظریه «مونتاژ دیالکتیک» را در سینما بیان و آن را در فیلم‌هایش اجرا کرد. او به سنتزی رسید که ترکیب نماهای فیلم‌هایش را تشکیل می‌داد. ایده نوشتن خاطرات ایزنشتاین، دو سال پیش از جنگ جهانی دوم در ذهنش شکل گرفت. به این ترتیب به‌طور مقطع‌مقطع شروع به نوشتن کرد تا آن‌که در طول اقامتش در آلما-آتا به‌طور جدی اقدام به نوشتن کرد.
کتاب «ناگهان مشهور شد» بخشی از یادداشت‌های ایزنشتاین است که سال ۱۹۶۴ توسط انتشارات ایسکوسترا در مسکو چاپ شد. ترجمه فارسی اثر از روی ترجمه این نوشته‌ها انجام شد. نسخه اصلی و تمام یادداشت‌های این کارگردان مشهور روس در آرشیو دولتی هنر و ادبیات روسیه در شهر مسکو نگهداری می‌شود.