وزیری امیر حسنک آخرین اثر نوشتاری محمود دولت‌آبادی، بزرگترین نویسنده‌ی معاصر ایران است. این اثر برای اولین بار همراه با لوح فشرده و صدای محمود دولت آبادی منتشر شده است.
دولت آبادی در مصاحبه‌ی خود با رسانه‌های مختلف هدف خود را از نوشتن این اثر، ادای دینی به همشهری خود ابوالفضل بیهقی (نویسنده ی تاریخ بیهقی) اعلام کرده است. وی اضافه کرده است که: آمدند پیش من که می‌خواهیم همان‌طور که نیشابوری‌ها مجسمه‌ی عطار و خیام دارند، مجسمه‌ی شما را هم بسازیم، گفتم نمی‌خواهم سنگ شوم. گفتند برای‌تان در سبزوار و در جای خانه‌ی قبلی خانه بسازیم، گفتم اگر قرار بود خانه‌ای آباد باشد، خراب نمی‌شد. پرسیدم چرا روی بیهقی کار نمی‌کنید؛ او که استاد نثر پارسی است. در نتیجه با توجه به وضعیت امروز که همه چیز صوتی و تصویری است، پذیرفتم بخش‌هایی از بیهقی را بخوانم، و از آن‌جا که حسنک در دانشگاه‌ها معرفی شده و مردم بیهقی را با او می‌شناسند، این داستان را انتخاب کردم.
