کتابی که پیش رو دارید نتیجه‌ی گفتگوی 4 ساله‌ی مهدی مظفری ساوجی با  دکتر ضیاءالدین موحد است. زمان این گفتگوها بین سال‌های ۱۳۸۵ تا ۱۳۸۹ است. دکتر موحد درباره‌ی فلسفه، شعر، احمد شاملو، مهدی اخوان ثالث، شعر دهه هفتاد، جریان روشنفکری، رمان بوف کور و هوشنگ گلشیری، در این کتاب به گفتگو می‌پردازد. در بخشی از متن این کتاب می‌خوانید: «خاطره‌ی جالبی نقل کنم، در لیک دیستریک که به‌خصوص پاییزش افسانه‌ای است و ازآنجا می‌توان فهمید که نقاشان طبیعت انگلیس منشا الهامشان کجاست مهمان کشیشی بودم انگلیکن. پرسیدم آیا کاپلستون می‌تواند به مقام‌های بالای کلیسا برسد؟ گفت نه. زیرا مردی فلسفی است. کاپلستون وابسته به فلسفه‌ی توماس آکوینی و یسوعی است. می‌توان حدس زد چرا. در ایران هم علامه طباطبایی با همه‌ی فقاهت و احاطه‌ی بر اصول نه محل وجوهات بود نه می‌توانست مرجع باشد. بیشتر به این دلیل که استاد فلسفه بود. که نه صاحب رساله بود نه ظاهرا آثاری در فقه و اصول داشت، فلسفه برای او الویت داشت...»