ژنه در آثار نمایشی‌اش اصطلاح «معماری خلأ» را به کار می‌برد. هدف این پژوهش روشن‌کردن ساخت‌های مضمونی ـ نمایشی این معماری با بررسی انواع گسست‌ها، فاصله‌ها و شفافیت‌های خلأ است که خود را در نوعی گسست از واقعیت نشان می‌دهد. این گسست از طریق «بازی» و نمایش آن در صحنه به شیوه‌های گوناگون و ابهام میان «واقعی» و «ناواقعی» انجام می‌گیرد. ژنه با براندازی شخصیت نمایشی به شیوه‌ی غایب و مستهلک‌سازی بی‌پایان آن در بازی انعکاس‌های آینه‌ای به شفافیتی بسیار فراتر از واقعیت اولیه خود آن دست می‌یابد. فضا و زمان ژنه‌ای با درهم‌شکستن زمان خطی، با توهم، با بازی و با ابهام، می‌کوشد خلأ واقعیت را در تمام سطوح نمایشی عامل کند و مضمون خلأ را به سرچشمه و غایت هرگونه آفرینش هنری تبدیل کند.
در هشتمین دوره‌ی انتخاب آثار برتر ادبیات نمایشی در بخش پژوهش ادبیات نمایشی (تألیفی) مهتاب بلوکی برای تألیف «ژان ژنه و معماری خلاء» (با ترجمه‌ی ابوالفضل الله‌دادی) به‌عنوان نفر برگزیده انتخاب شد.