روایت خانه‌های مشاهیر ایران در این کتاب نویسنده سراغ خانه‌های مشاهیری چون بدیع الزمان فروزانفر، عبدالحسین زرین کوب، سعید نفیسی، محمد معین، صادق هدایت، سیمین دانشور، نیما یوشیج، احمد شاملو، اخوان ثالث، فوغ فرخزاد، هوشنگ ابتهاج، ملک الشعرا بهار، حسین منزوی، سهراب سپهری، محمد مصدق، مهرداد اوستا و.... رفته است. محله به محله، کوچه به کوچه و پلاک به پلاک، پرسان پرسان رد خانه‌های مشاهیر را گرفته و با ساکنان، وراث، همسایه‌ها، کسبه محل و هم پاتوقی‌های مشاهیر به گفتگو نشسته است. نسرین ظهیری کوشیده با نثری شاعرانه در گزارش‌های می‌دانی‌اش مخاطبان را به میهمانی باشکوهی دعوت کند به صرف درک لحظه‌های شاعرانه و خلسه نویسندگان بزرگ و نشستن در محضر خانه‌هایی که نت‌های جاودانه در آن‌ها پا گرفته است. لمس دیوارهایی که رازهای سر به مهر تاریخ سیاسی ایران را در سینه دارند، مهمانی کاشی‌های ابی زنگاری. در کنار روایت خانه‌ها نویسنده در مقدمه کتاب به نتایج جالبی از یافته‌هایش نیز اشاره می‌کند «از میان این ۴۴ خانه حدود چهل درصدشان ثبت تاریخی شده‌اند و تا اندازه‌ای از گزند تخریب روزگار دورند. از بین خانه‌های ثبت شده تاریخی ٢٢ درصد به شکل موزه در امده‌اند، ۵٨ درصد میراث داران مشاهیر میراث پدری و همسری را فروخته‌اند. همچنین از میان خانه‌هایی که ثبت تاریخی نشده‌اند ۶۵ درصدشان تخریب شده و جز نامی نامفهوم چیزی باقی نمانده است.» احمد مسجد جامعی که بر این کتاب مقدمه‌ای نوشته است در مورد کتاب «امدیم خانه نبودید» می‌گوید. «این مجموعه بر خلاف برخی از اثار و نوشته‌ها که سر گذشت خانه‌های تاریخی تهران را مرور کرده‌اند به جای پرداختن و معرفی عمارت دوله‌ها و سلطنه‌ها که معمولا بسیار مجلل و اعیانی هستند به معرفی خانه‌های اهالی فرهنگ و هنر در تهران پرداخته است. خانه‌هایی که اعتبارشان را از بزرگان این مرز و بوم گرفته‌اند و اکنون با جستجوی فراوان باید ردی از آن‌ها در کوچه و محله‌های تهران پیدا کرد.