مقولهی مرگ در اثر بیماری در سی‌ سال اخیر در ایران توام با ناهنجاري‌هایی بوده که توجه لازم همه را مي‌طلبد. برخی از شهروندان به علت نا علاج بودن بیماریشان و با وجود درد و رنج به حاشیهی كارگاه‌های درمانی رانده شدهاند. تقاضای اتانازی (به‌مرگی فعال) در كشور در روندی نامتعادل و متاثر از بعد اقتصادی كاربرد یافته است. در حالی كه مقررات شفاهی این كاربرد را تحت پوشش نداشته، برخی نگران ناهمگونی میان میل شخصی، اعتقادات مذهبی یا فلسفی خویش با این روند نا منظم جاری در كشور هستند. هدف این تحقیق اشاره به برداشت‌های فلسفی، تاریخی، احادیث و فتاوی و هم‌چنین ارجاع به تجربه‌ جوامع غربی و لوایح قانونی نهادینه شده در این كشور‌هاست تا شهرواندان ایرانی بي‌‌هراس و با پیش‌درآمدی از كاوش متخصصان ( پزشك، جامعه‌شناس، روحانی و حقوق‌دان)، بحثی شفاف در جامعه مطرح و مسئولان، پزشكان و پیراپزشكان را متوجه اهمیت تهیهی متون قانونی جامع در این زمینه كنند.