کتاب حاضر نقدی است بر رمان "سمفونی مردگان" اثر "عباس معروفی" رمانی که به زعم نگارنده مخاطبان را همواره در برابر پرسشی دشوار قرار می‌دهد. کدام یک از ما آیدینی پیش رو نداشته است، روح هنرمندی که به کسوت "سوجی" دیوانه‌اش درآورده‌ایم، به قتلگاهش برده‌ایم و با این همه او را جسته‌ایم و تنها و تنها در ذهن او زنده مانده‌ایم. کدام یک از ما؟ بر این اساس نگارنده در بخش نخست با عنوان "مرگ رنگ"، رمان را از دیدگاهی روان‌کاوانه و بر اساس رنگ، بررسی می‌کند. وی معتقد است که یکی از ابزارهای روان‌شناسان برای شناخت روان آدمی رنگ است. زیرا اگر چه رنگ واقعیتی است مادی و محسوس، گرایش فرد به رنگ خاصی از شرایط روحی ویژه‌ای حکایت می‌کند. در بخش دوم نگارنده این رمان را کاوشی درباره‌ی درون و برون روشنفکر قرن حاضر می‌داند و در حالی که گوشه چشمی هم به اسطوره‌ها دارد تا تحلیلش به همه‌ی عصرها و نسل‌ها متعلق باشد. دربخش سوم نگارنده در رد نظریه‌ی افرادی که معروفی را متاثر از خاکستری می‌دانند به مقایسه‌ی "خشم و هیاهو" اثر "فاکنر" و رمان "سمفونی مردگان" دست می‌زند. "بستر تاریخی سمفونی مردگان" مبحث بعدی کتاب را تشکیل می‌دهد. هم‌چنین از دو شیوه‌ی نام گذاری مدرن و سنتی در رمان در فصل بعدی سخن رفته است. افزون بر آن نگارنده در بخش "قصه‌ی ازلی ابدی هابیل و قابیل" به این پرسش که آیا نگارنده توانسته پرداختی حاصل از این دو صورت ازلی را در اثر خویش عرضه کند، نیز آیا این اثر در سطح متوقف شده یا به ریشه‌ها نظر داشته و چگونگی "شدن" آدم‌ها را نیز تحلیل کرده است. بررسی تنها "آیدین" شخصیت اصلی داستان از دیدگاه "لوکاچ"، "رمانتیسم نهفته در اثر"، "سفر به مرز تخیل و واقعیت" نیز نگاه خوانندگان به این اثر به همراه مقاله‌ای تحت عنوان "هستی" زنانه‌ی معروفی در سمفونی مردگان از دیگر بخش‌های کتاب هستند.