ادبیات عرفانی بخشی مهم از میراث فرهنگی و ادبی و فکری ایرانیان است؛ میراثی که هم می‌تواند پشتوانه‌ای باشد برای آفرینش ادبی و هنری در روزگار معاصر و هم تصویری به دست دهد از شرایط تاریخی و اجتماعی و فرهنگی و فکری روزگاری که این ادبیات در آن پدید آمده و رشد کرده است. بدون مطالعه و شناخت ادبیات عرفانی از درک بخش مهمی از تاریخ و فرهنگ ایران و عوامل مهم سازنده آن محروم خواهیم ماند. کتاب اسرارالتوحید: فی مقامات شیخ ابی سعید از متون عرفانی مهم فارسی است. این کتاب زندگی‌نامه ابو سعید ابی‌الخیر، عارف نامی قرنهای چهارم و پنجم هجری، است به قلم یکی از نوادگان او به نام محمدبن منور. در این کتاب که صد و سی سال پس از درگذشت ابی سعید به نگارش در آمده زندگی و سخنان و سلوک این عارف بزرگ مکتوب شده است. در اسرارالتوحید با وجوه گوناگون شخصیت ابوسعید آشنا می‌شویم و او را عارفی می‌یابیم آزاداندیش، پاک، نکته‌سنج، شاد و اهل طنز و مطایبه. اسرارالتوحید هم شاهکاری در زمینه نثر و زبان فارسی است، هم منبعی غنی برای قصه‌نویسی و هم منبعی برای شناخت تصوف ایرانی و نیز شناخت دوره‌ای از حیات اجتماعی ایرانیان. کتاب از سه باب تشکیل شده است. باب اول آن بیان ابتدای حالت شیخ ابوسعید ابی‌الخیر، باب دوم بیان حالات او در سال‌های میانی زندگی و نقل گفته‌ها و اشعار اوست و باب سوم بیان انتهای حالت او. اسرارالتوحید: فی مقامات شیخ ابی سعید با مقدمه و تصحیح و تعلیقات دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی در دو جلد در نشر آگه منتشر شده است.