کتاب اعتراف، به شرح بحران افسردگی لئو تولستوی و بیگانگی او با جهان است. بیانی استثنایی از احساسات صادقانه و توصیف‌گر جست‌وجویی برای یافتن دینی عمل‌گرا به‌منظور تحقق سعادت بشر بر روی کره خاکی، نه‌ فقط برای وعده دادن سعادت اخروی. اگرچه این کتاب موجب تکفیر او شد اما سرچشمه موج عظیم مسیحیان پیرو افکار او در سراسر اروپا و آمریکا نیز گشت. کتاب اعتراف بازتاب دغدغه‌های فلسفی تولستوی است؛ او در میان‌سالی بر اثر خوابی که می‌بیند، دچار یأس و ناامیدی مفرطی می‌شود. چندین سال از عمرش را به تفکر درباره‌ سؤال‌های بنیادی می‌گذراند؛ سؤال‌هایی مثل ما برای چه آفریده شده‌ایم؟! به کجا می‌رویم؟! چرا می‌نویسم و چه چیزهایی باعث خوشحالی ما می‌شود؟! او در این چند سال که حدود یک دهه طول می‌کشد، درباره‌ی ادیان و مذاهب مختلف تحقیق می‌کند و کتاب‌های آن‌ها را می‌خواند. دست آخر به این نکته پی می‌برد که ساده زندگی کند و ذهن ساده دهقانان و روستاییان از ذهن پیچده فلاسفه و متفکران صادقانه‌تر است.