نیچه انسانی، زیاده انسانی معتقد است که هیچ چیز مبرا از انتقاد نیست و ممكن است همه «بت» های مورد ستایش آنگاه كه مورد تفحص انتقادی قرار می گیرند، توخالی و «زیاده انسانی» از آب درآیند. دراین كتاب، هرچیزی در زندگی انسانی كه به نظر متعالی می رسد به محكمه ژرف نگری و تعمق فرا خوانده می شود و نتایج تحقیرآمیزی به دست می آورد. او می خواهد اینچنین نشان دهد كه انسانیت زیاده انسانی ما از آنچه باید بسیار كمتر دارد اما با وجود این به ما چیزی می دهد كه با آن فعالیت كنیم كه البته نباید آن را ناچیز بگیریم، ولی اگر می خواهیم از خود چیزی شایسته بسازیم باید نگاهی عمیق به خویشتن داشته باشیم و همین امر را دراین اثرش در كانون توجه قرار می دهد و بدین ترتیب نیچه رمانتیسم به نیچه ای ناتورالیسم تحلیلی محض جهت گیری می كند و تلاش دارد كه از رمانتیسم واگنری - شوپنهاوری هرچه بیشتر فاصله گیرد.