این فیلم‌سازِ شاعرِ نقاشِ عروسک‌سازِ مستندسازِ افسانه‌پردازِ شعبده‌باز: سینمای سرگئی پاراجانف. نگاهی متفاوت به سینمای پاراجانف. سرگئی پاراجانف در ایران نه به واسطه تمام آثارش، بلکه بیشتر با فیلم رنگ انار شناخته شده و در اینجا بیشتر به این فیلم او توجه شده است. این توجهِ بیشتر به رنگ انار باعث شده است برداشت‌های خاصی از سینمای این فیلمساز و هنرمند روسی – ارمنی در ایران شکل بگیرد که تقلیل‌دهنده پاراجانف به شکل خاصی از فیلمسازی است و او را بیشتر فیلمسازی قوم‌گرا و غیرمدرن با سینمایی غیرداستانی و شاعرانه معرفی می‌کند. اما روبرت صافاریان معتقد است که چنین نیست و بیشترِ آنچه که در اینجا درباره پاراجانف مطرح شده و جا افتاده نادرست است. صافاریان در کتاب این فیلم‌سازِ شاعرِ نقاشِ عروسک‌سازِ مستندسازِ افسانه‌پردازِ شعبده‌باز: سینمای سرگئی پاراجانف قصد رفع سوء‌تفاهم‌هایی را دارد که درباره سینمای پاراجانف پدید آمده است. او در این کتاب سینمای پاراجانف را در زمینه اجتماعی و تاریخی‌ای که فیلم‌های او در آن تولید شده‌اند بررسی و تحلیل می‌کند. در این کتاب نه تمام فیلم‌های پاراجانف بلکه چهار فیلم سایه‌های نیاکان فراموش‌شده‌ی ما، رنگ انار، افسانه‌ی قلعه‌ی سورام و عاشق غریب، که نویسنده آنها را «چهار فیلمِ به‌اصطلاح پاراجانفیِ پاراجانف» می‌داند و فیلم‌های مستند او بررسی شده و به جایگاه پاراجانف در سینمای شوروی پرداخته شده است.