می خواهم با حروفی آتشین بنویسم، زیرا که از مرگ نمی هراسم. فردا یا پس فردا خاوهم مرد. آنقدر مرگ خود دیده ام که سهمی از مرگ در خود دارم، و هم از این روست که ترسی از مرگ ندارم. به من گفتند به آمریکا بگریز، اما توماس پین کجا برود؟ امروز دیگر، در آمریکا برای یه انقلابی جایی نیست - راستش فکر نکنم در آمریکا اصن یادشان مانده باشد که من آنجا بودم. مرد بلند بالای اهل مونت ورون دیگر مرا هم رزم نمی شناسد، او از یاد بره است که روزگاری از جرسی فرود آمدیم و خروج کردیم. انگلستان بگریزم؟ صد سال که بگذرد زادگاهم به من خوشامد خاوهد گفت. فرانسه جانمایه من است و فرانسه جهان را نجات خواهد داد، اکنون اگر جان توماس پین را بگیرند چه باک، مرگ گو که بیاد، خوش آمد.