کل مجموعه‌ داستان برو ولگردی کن رفیق متشکل از چهار داستان است. جالب اینجاست که تمام روایت‌ها و اتفاقات در شهر اهواز و در خیابان‌ها و مراکز معروف آن رخ می‌دهد و با توجه به بومی بودن مهدی ربی این اماکن به خوبی تصویر شده است. یکی از نکات بارز داستان‌های ربی شاخص نمودن فردی با چهره‌ای خاص و یا رفتاری خاص است که این نیز جزء نکات اولیه‌ی داستان نویسی است. یعنی برای اینکه تصویر فردی در ذهن خواننده نمود پیدا کند، نویسنده باید در موردی خاص او را شاخص کند. مشخصه‌ی راویان و یا افراد حاضر در داستان‌ها روشنفکری!! نوعی ابتذال و چهره است. مثلا فرید در داستان برو ولگردی کن رفیق مردی بدون اعتماد به‌نفس لازم و با گوشه چشم همیشه قی آلود جلوه می‌کند...