ازگشت خدا به زادگاهش، خبر خوشی است برای خدا پرستانی که به سبب آسمان نشین بودن خدا،هر چه میگردند او را نمی یابند،هر قدر فریاد می زنند، پاسخی ازاو دریافت نمی دارند. بازگشت خدا به زادگاهش، در عین حال خبر خوش پایان «هجرت» اوست. او به زمین باز میگردد تا دوران پیری و سالخوردگی خود را در میان خدا پرستان بگذاراند. ازآن هنگامی که جماعتی بنا به مصلحت خود یا صلاح اندیشی به حال مردم، خدا را از زمین ، جایی که در آن زاده شده و به خدایی رسیده است، به آسمان فرستادند، تاکنون هیچ اثر مثبت و مفید ازاو دیده نشده است. به همین سبب بسیاری از مردم می پندارند که اگر خدا را از زادگاهش بیرون نمیکردند، اواز حال بندگان خود غافل نمی ماند واجازه نمیداد این همه بیداد و ستم به نام او برمردم روا دارند و اینهمه حرف و حدیث پشت سر او بزنند. هوشنگ معین زاده، دراین کتاب ضمن بازشکافی این مسائل دیدگاه های خود را پیرامون ماهیت خدا،علت پیدایش او و دلیل هجرتش به آسمان را شرح میدهد و سپس خواننده را همراه خود به تماشای کاروان بازگشت خدای یکتا و همه خدایان پیشین که مانند او به آسمان فرستاده شده اند می برد تا خود ناظراین حادثه استثنایی باشد. اضافه براین، او نشانی دقیق محل اقامت خدا را نیز دراختیار خدا پرستان میگذارد تا شیفتگان او، دیگر دست نیاز بسوی آسمان بلند نکنند و چشم امید به فلک بیکران ندوزند، زیرا«خدا درآسمان نیست» از این پس، او را باید درهمین زمین جستجو کرد. نویسند به استناد داده های علمی وعینی، «فکری نو» در مفهوم خدا و راه خداشناسی عرضه میکند و خدا باوران را به پیمودن روشی دعوت میکند که سرانجام آن به «انسان خدایی» پایان می یابد، فلسفه ای که بسیاری ازاندیشمندان به صورت نظری و بسیاری ازعارفان به شیوهُ عرفانی آنرا بی کرده اند، بی آنکه به تفصیل به آن بپردازند. کتاب«بشارت» مانند سایر نوشته های هوشنگ معین زاده به صورت «رمان فلسفی» به نگارش در آمده است. در این کتاب«شیطان» نمادعقل، قهرمان قصه را راهبری میکند و راه تازه ای پیش پای انسان می گشاید که می تواند گره گشای بسیاری از پندارهای واهی او باشد.