تماشای زندگی روزمره و رفتارها و حرکات و حرف‌ها و آداب و عادات مردم از پشت عینک طنز. دیوید سداریس، که از طنزپردازان صاحب‌نام معاصر است و در همه امور دنبال نکته‌ای طنزآمیز می‌گردد، در جُستارهای کتاب «بیا با جغدها درباره‌ی دیابت تحقیق کنیم» نیز زمین و زمان را به شوخی می‌گیرد و به همه چیز از منظری کُمیک و با طنزی انتقادی نگاه می‌کند. سداریس در این جُستارها با طنز و شوخ‌طبعی متداولِ خود به همه جا سرک می‌کشد و برای همه چیز، از عوالم پزشکی گرفته تا تفاوت فرهنگ‌ها و نسل‌ها و کودکی‌اش و رفتار مادر و پدرش با او و بسیار موضوع اجتماعی و فرهنگی که با آنها سر و کار داشته و دارد، مضمونی کوک می‌کند و اسباب خنده و سرگرمی مخاطب خود را فراهم می‌آورد و وجهِ کُمیک رفتارها و گفتارها و موقعیت‌های مختلف زندگی روزمره را روی دایره می‌ریزد. 
جُستارهایی که در این کتاب می‌خوانید عبارتند از: «دندان‌پزشکان بدون مرز»، «بارک‌الله پسر»، «متفاوت‌تر فکر کن»، «از دست دادن حافظه»، «دوست پایین‌شهری»، «لاک‌پشت‌های سَرگُنده»، «اگر فرمانروای دنیا بودم»، «یواش آقاببره»، «بخند کوکابورا»، «بی‌حرکت ایستادن»، «یک ای‌میل کوچولو»، «نویسنده نویسنده»، «اوباما!!!!!»، «کنار ایستادن»، «من هوادار ازدواج سنتی هستم»، «درک جغدهای فهیم»، «شماره‌ی 2 برای بردن»، «آدم‌های خونگرم استخدام می‌کنیم»، «زباله»، «هر روز، پشت سر هم» و «پرونده‌ی باز».