بعد از سال 57 واقعه ی مهمی رخ داد. واقعه ی مهم این بود که در علت یابی استبداد چشمانمان را از خارج برگردانیم و به خودمان نگریستیم. و در این نگریستن بود که همه چیز را به خارج و استعمار و امپریالیسم نسبت ندادیم. تازه پی بردیم که این استبداد ایرانی رابطه ی مستقیم و علی با امپریالیسم و شاه ندارد. یعنی مسئله پیچیده تر از این هاست. اگر علل این استبداد درونی باشد دیگر غلبه بر آن هم به این سادگی ها نیست. باید آن را ریش یابی نمود و از ریشه ها آن را خشکاند. که اگر از ساقه ها آن را قطع کنیم آن چنان که در 57 کردیم، ریشه ها باز جوانه می زند و استبداد ایرانی را تداوم می بخشد.