دوریان گری جوان و اشراف‌زاده پرتره‌اش را از دوست هنرمندش هدیه می‌گیرد و مجذوب زیبایی تصویر خود می‌شود. او لحظه‌ای آرزو می‌کند جوان بماند. از آن پس تصویر تابلو پیر می‌شود و بار گناهان دوریان به دوش آن می‌افتد. دوریان روز به روز بی‌رحم‌تر و بی‌شرم‌تر می‌شود. تصویر دوریان گرِی امروز به عنوان رمانی فلسفی و گوتیک در تاریخ ادبیات کلاسیک جهان ثبت شده؛ اما وقتی این اثر در سال 1890 و در مجله‌ای منتشر شد، غوغایی در دنیای ادبیات انگلستان به پا شد. بسیاری از منتقدان ادبی درخواست کردند وایلد را به‌خاطر لکه‌دار کردن ارزش‌های اخلاقی به زندان بیندازند. بسیاری او را شیطانی در قالب انسان توصیف کردند که قصد دارد جوان‌های جامعه را به راه ناراست بکشاند. در پاسخ به تمام این‌ها، اسکار وایلد بی‌محابا از رمانش دفاع و به سانسورِ تکه‌هایی از تنها رمانش، اعتراض کرد. در سال 2011، انتشارات دانشگاه هاروارد برای نخستین بار کامل‌ترین نسخه‌ی این کتاب را منتشر کرد.