پیرت فلوتیو نویسنده ای فرانسوی است. دو کتاب او" ما جاودانه ایم" و " دگردیسی های ملکه" به ترتیب برنده جوایز فمینا و گونکور شده اند. کتاب "جمله های کوتاه" نخستین اثر وی است که به فارسی ترجمه شده است.
پیرت فلوتیو در این کتاب به روایت سالیان آخر زندگی مادرش می پردازد. نوشتن این روایت در قالب یک کتاب از ابتدا برای خود وی عجیب است: «یک کتاب، تحت تاثیر قرار دادن آدم ها...کارم به اینجا نرسیده.» مادر او مثل همه مادرها، وجودی سیّال دارد و چنان زندگی نویسنده را پر کرده که در قالب های از پیش موجود، جا نمی گیرد. با این همه به تدریج ساختاری از میان خاطرات یا "من خودش" و" مادرش" پدید می آید که کتاب را شکل می دهد.
داستان از میانه آغاز می شود: از شرح زرورقی عجیب که مادر فلوتیو، خانه سالمندان محل اقامت وی و همه سالمندان را در خود گرفته است و ایشان را از زندگان جدا می کند. فلوتیو شاهد مبارزه مادرش با این لایه شفاف است و برد و باخت های او را می شمارد. این مبارزه فلوتیو را درگیر نسبت خاصّ مادر- فرزندی و به خصوص مادر و دختری می کند. نسبتی که خود سرشار از تناقض هاست. فلوتیو در مشاهده زوال مادرش، خود را بیشتر می شناسد. او "مادری" خود را بهتر می فهمد. به یاد می آورد که مادر شدن، وی را از زندگی آزاد و پرنده وارش جدا کرد و با درگیر شدن در چرخه عظیم زندگی و مرگ، مسئول و در عین حال مقید ساخت.