«حسنی» پسر نامرتب و نامنظمی بود و همة وسایلش را در اتاق پخش می‌کرد و هیچ‌چیز سر جای خودش نبود. مادر حسنی از نامرتب‌ بودن او ناراضی بود و سعی می‌کرد حسنی را به حمام ببرد، اما حسنی قبول نمی‌کرد. در مدرسه هیچ‌کس کنار حسنی نمی‌نشست و کسی با او دوست نبود. تا این که یک روز خانم بهداشت به کلاس حسنی آمد و چون حسنی بسیار نامرتب و کثیف بود به او نمره نداد. حسنی هم از کارش پشیمان شد و به محض رسیدن به خانه فورا به حمام رفت و خود را تمیز کرد. صبح روز بعد در مدرسه خانم بهداشت حسنی را تشویق کرد و از آن به بعد همة هم‌کلاسی‌های حسنی با او دوست شدند. کودکان در این کتاب آموزشی در قالب شعر می‌آموزند که تمیز و مرتب باشند و هیچ‌گاه در انجام کارهای بهداشتی تنبلی نکنند.