کتاب «خلسه خاطرات» نوشته شهلا زرلکی، منتقد و روزنامه‌نگار سینما و ادبیات است. تا کنون کتاب‌هایی همچون "انسان‌گرای تمام‌عیار"، "جادوگر سرزمین سامبا" و "زنان علیه زنان" در کشور منتشرشده است. "خلسه‌ خاطرات" نیز تازه‌ترین اثر اوست که به بررسی آثار گلی ترقی می‌پردازد.
گلی ترقی داستان‌نویس ایرانی، صاحب آثار زیادی درزمینه داستان کوتاه و رمان است. ویژگی اصلی داستان ترقی، خلق موقعیت‌های تازه داستانی و اندوه‌های نوستالژیک در شخصیت‌ها است. از این نویسنده که تا دهه ۷۰ آثارش را در ایران منتشر می‌کرد، کتاب‌هایی همچون «جایی دیگر»، «بزرگ بانوی روح من» و «من چه گوارا» هستم منتشرشده است. داریوش مهرجویی، فیلم‌ساز ایرانی، فیلم «درخت گلابی» را با اقتباس از یکی از داستان‌های ترقی به همین نام ساخت.
در بخشی از این کتاب می‌خوانیم:
«از دنیای خودم به دو دنیای او سرک می‌کشم. می‌روم و برمی‌گردم تا به چیزی برسم، به چیزی برای نوشتن، نوشتن درباره نوشتن، دنیای پیش از مهاجرت و دنیای پس از مهاجرت، دنیای نانوشتن، دنیای یأس و ملال و سایه مرگ، دنیای خوب و خوش و خوشبخت کودکی، همه این‌ها را خواسته‌ام در این کتاب بررسی کنم. تقسیم‌بندی آثار ترقی بر اساس موضوع و محتوای اثر آسان‌تر و جذاب‌تر است. در مرور دوباره آثار نویسنده به نکته‌ای رسیدم که اساس فصل‌بندی این کتاب شد. آثاری که پیش از مهاجرت و به وقت جوانی نوشته‌شده‌اند، بوی نای ماندگی و مرگ می‌دهند و گریز، گریزی ناممکن و شکست‌خورده. در آثار دوره بعد، مرگ همچنان حاکم ابدی است و غول زمان همچنان همه‌چیز را زیر پا له می‌کند و می‌گذرد اما بااین‌همه، خیلی چیزها عوض‌شده. در آثار دوره بعد که زمان پختگی است و کمال و آرامش چهل‌سالگی به بعد، می‌شود غول زمان را با یک بستنی میوه‌ای و یا یک لیوان یخ در بهشت ارزان گول زد و پا به فرار گذاشت. آثار دوره استقرار در غربت این گونه‌اند. از دست مرگ و ترس از گذر زمان فرار می‌کنند و می‌روند فراسوی زمان. گذشته پناهگاه خوبی است. آرمیدن در لحظه و غرق شدن در تماشای عنکبوتی که آهسته و پیوسته توری نازک می‌تند، آرامشگاه دلپذیر دیگری است.»