همیشه بررسی چگونگی نسبت هنرمند و جامعه و وظایف این دو در قبال یکدیگر، بحثی طولانی و کسالت بار بوده و هست. این که چطور هنرمند می تواند تصویری روشنگرانه از جامعه ارائه دهد و یا این که جامعه چه تاثیراتی بر رفتارهای یک هنرمند می گذارد. منصور خلج و ستاره صالحی در جلد دوم درام نویسان جهان کوشیده اند تا از پس روایت زندگی این هنرمندان، این حقایق را برای مخاطبشان نمایان کنند. خلج دوران استبداد انگلیس بر هند را روایت میکند تا به مخاطبش نشان دهد که چرا و چگونه رابیندرانات تاگور نمایشنامه «قربانی» را نوشت. یا از دوره درگذشت پنج تن از اعضای خانواده او می گوید تا دلیلی برای پیدا کردن عقاید صوفیانه تاگور بیابد. خلج از بزه کاریها و به زندان رفتنهای مکرر ژان ژنه میگوید تا مخاطب را برای روایت داستان «خاطرات یک دزد» آماده کند. نویسنده دوران سیاه فرانسه را حکایت میکند تا بتواند ریشههای شکلگیری درام را در نمایشنامه «نظارت عالیه» بررسی کرده و حقایق و تاثیراتی که جامعه بر ژنه گذاشت را بازگو کند.نویسندگان دومین جلد درام نویسان  جهان از توفیق اجباری توفیق الحکیم مصری و سفر او به فرانسه می گویند تا مخاطب متوجه شود که چه عاملی باعث شد تا توفیق الحکیم به پل تئاتر شرق و غرب تبدیل شود. خلج و صالحی با روایت داستان این نابغه های تاریخ و پنچاه و هشت درامنویس دیگر، سعی کردهاند تا پا را فراتر از بیان یک روایت ساده و بیروح بگذارند. این دو محقق کوشیده اند عنصر حقیقت را از پس بیان اتفاق های زندگی هنرمندان بیرون بکشند و به مخاطبان تئاتر امروز گوشزد کنند که هنرمندانی ماندگار شدند که علیرغم وجود تمام شرایط بد اجتماعی، هیچ گاه دنیای تئاتر را دستمایه بیان دروغ ها نکردند و واقعیت های اجتماعی را با کمترین دخل و تصرف به صحنه های تئاتر کشاندند.