«دوران هفت شاه» نوشته علی سماک محمدی (-۱۳۵۷)، به زندگی هفت‌پادشاه دوران ساسانی از مرگ شاهپور اول تا روی کار آمدن شاهپور دوم از تاریخ شاهنشاهی بزرگ ساسانی می‌پردازد. در بخشی از کتاب می‌خوانیم: با مرگ شاهپور اول در سال ۲۷۲ میلادی سلسله ساسانی وارد دوران جدیدی از حیات خود شد،دورانی که اگر پایه‌های آن توسط اردشیر و شاهپور استوار بنا نشده بود قطعا" شاهنشاهی در این دوران نابود می‌شد. هنگامیکه شاهپور اول درگذشت،کشور از هر لحاظ در اوج بود و در تمام عرصه‌های داخلی و خارجی به بهترین وجه ممکن به حیات خود ادامه می‌داد،بدون هیچ مشکلی که قابل تأمل باشد. شاهپور در سازندگی کشور تمام همت خود را صرف کرده بود و در آبادانی کشور از هیچ کوششی فروگذار نکرده بود،از بنای شهرهای متعدد گرفته،تا پلها و جاده ها،کاروانسراها ... که همگی آنها را برای رفاه و آسایش هر چه بیشتر مردم ایران ساخته شده بود. در عرصه سیاست خارجی نیز وی به پیروزی‌های شایانی دست پیدا کرده بود و امنیت وآسایش را در مرزهای غربی و شرقی شاهنشاهی بر قرار نموده بود. در زمینه تعیین جانشین نیز شاهپور در دوران حیات خویش،مانند پدرش،تکلیف را بر همگان روشن نمود و هرمزد را به عنوان ولیعهد خویش به دیگران معرفی نمود تا پس از وفاتش،مسئله جانشینی موجب لغزشی در اداره نظام شاهنشاهی نگردد.