کتاب دستنوشته‌های احمد قاسمی: اسنادی از کمیته مرکزی حزب توده ایران گزیدۀ مجموعه‌ای است که خانم دلارام سروش در تیرماه ۱۴۰۰ برای تنظیم و انتشار در اختیارم قرار داد. این اسناد تصویر تازه‌ای از دامنۀ اختلافات کمیته مرکزی حزب توده ایران در دوره معینی از مهاجرت مسکو ارائه می‌دهند. تصویری که ما را با دیدگاه سران حزب در چگونگی نبرد قدرت در کمیته مرکزی یا آنچه “فراکسیونیسم”، “اغتشاش فکری”، “قلع‌وقمع تشکیلاتی” و “سلب حیثیت” از رهبری حزب نامیده شده است آشنا می‌سازد. تصفیه‌های درونی، قتل حسام لنکرانی و محمد مسعود و اختلاف نظر درباره برنامه فرار رهبران حزب از زندان قصر در آذر ۱۳۲۹ نیز در شمار مسائلی هستند که در دستنوشته‌های قاسمی درباره صورت‌جلسات مذاکرات سران حزب توده از اکتبر ۱۹۵۴ تا سپتامبر ۱۹۵۵ و دسامبر ۱۹۵۶ تا ژانویه ۱۹۵۷ در مهاجرت مسکو به ثبت رسیده است. در همین اسناد که با گذشت پنجاه سال از مرگ قاسمی به همت خانم سروش از گزند روزگار در امان مانده‌اند، گزارشی از او درباره سیاست حزب توده در مسئله سوءقصد به شاه در بهمن ۱۳۲۷ وجود دارد که در نوع خود یگانه است. قاسمی در بررسی این رویداد به رابطه عبدالله ارگانی، عضو پیشین حزب توده با ناصر فخرآرایی، عامل سوءقصد به شاه و ارتباطش با نورالدین کیانوری پرداخته است. رویدادی که با ممنوعیت حزب توده تأثیری انکارناپذیر در سرنوشت آن حزب بر جای گذاشت