شعرهای این مجموعه بیانگر احساسات مردی 71 ساله‌اند که همچنان در جهان رنگین خود از عشق سخن می‌گوید. در کتاب دفترهای واپسین - دفتر سوم: به رنگ زرد، نگاه عاطفی و در عین حال فلسفی احمدرضا احمدی به زندگی، مرگ و عشق را نظاره‌ می‌کنید. در این اثر، احمدرضا احمدی با بیان احساسات دوران سالخوردگی و یاد خاطرات گذشته پازلی از کلمات را پیش روی مخاطب خود می‌چیند که بیانگر لطیف‌ترین رؤیاهای شاعر در گذشته هستند. این خاطرات در روزگار تنهایی و یأس او را به خود فرا می‌خوانند تا در آینه‌ی شعرش با حقیقت گذر زمان مواجه شود. او در عین آنکه چهره‌ی پیری خود را ناب نمی‌داند، معتقد است انسانی ناب است که شعر می‌سراید. اما در عین حال صدای سوت قطار زنگ خطر اوست و می‌تواند نزدیکی مرگ، گذر زمان یا ناگزیری جدا شدن را تداعی کند.