فریدالدین ابوحامد محمد عطار نیشابوری مشهور به شیخ عطّار نیشابوری (۱۱۴۶م/۵۴۰ق -۱۲۲۱م/۶۱۸ق) یکی از عارفان و شاعران ایرانی بلندنام ادبیات فارسی در پایان سدهٔ ششم و آغاز سدهٔ هفتم است. او در سال ۵۴۰ هجری برابر با ۱۱۴۶ میلادی در نیشابور زاده شد و در ۶۱۸ هجری به هنگام حملهٔ مغول به قتل رسید. بعد از مولانا، عطار پرمایه ترین شاعر صوفیه است که سخنش با شور و عشق همراه است و یکی از شاهکارهای شعر و ادب فارسی به حساب می آید. اثر پیش رو مشتمل بر قصاید، غزلیات، ترجیعات، ترکیبات و فتوت نامه است. کتاب حاضر در ابتدا به شرح حال زندگی عطار پرداخته است و سپس تاثیر شگفت عطار بر شعرای بزرگ را با اشاره به ابیاتی که نشان از این تاثیر دارد بیان کرده است.
دیوان عطار نیشابوری (شیخ فریدالدین عطار نیشابوری)
- نویسنده: عطار نیشابوریناشر: بدرقه جاویدانزبان اصلی: ادبیات انگلیسینوع جلد: گالینگورقطع: وزیریتاریخ انتشار: 1400510 صفحهتیراژ: 550نوبت چاپ: 1