دیو‌ها و موجودات شریر زایدۀ تخیل آدمی هستند. با وجود این آن‌ها هم صفات انسانی دارند و هم صفات غیر انسانی. صفات غیر انسانی آن‌ها بازتاب‌دهندۀ آرزوهای محال بشری است و به حدی شگفت و غریب‌اند که به ناگزیر برای نامیدن آن‌ها اصطلاح مافوق طبیعی را به کار می‌بریم. اصلیترین صفت غیرانسانی مافوق طبیعی‌ها این است که آن‌ها طبیعتی غیر خاکی دارند. آن‌ها یا از آتش یا از هوا یا از آب آفریده شده‌اند و به واسطۀ سرشت متعالی خود می‌توانند در یک لحظه به هر جا که بخواهند بروند و به پیکر گیاه، جانور یا مردم درآیند. آن‌ها تیزپا و ئبادپا هستند و قابلیت ناپدیدشدن دارند. به هر زبان که بخواهند سخن می‌گویند و به هر راز، سرنوشت و گنج‌های نهان دانا هستند و از اخبار آینده باخبرند. به پشتوانۀ چنین نیروهای فراانسانی است که آن‌ها به هرکه بخواهند یاری می‌رسانند و هر که را بخواهند می‌آزارند. توانایی‌های بر‌تر آن‌ها سبب شده است که آن‌ها شایستگی احراز اصطلاح «مافوق طبیعی» را کسب کنند.