زبان را در یک بافت فرهنگی ـ اجتماعی خاص چگونه باید مطالعه کرد؟ رابطهٔ زبان با دیگر نظام‌های نمادین فرهنگی چیست؟ آیا باورها، مفروضات و الگوهای بنیادین فرهنگی جامعه بر کاربرد زبان از سوی آحاد آن جامعه تأثیر می‌گذارد؟ گویندگان زبان با توجه به چه ملاحظاتی و چگونه رفتار خود را صورت‌بندی می‌کنند و شنوندگان چگونه و با توجه به چه عواملی گفتار گویندگان را تعبیر می‌کنند و به معانی و منظور آن‌ها پی می‌برند؟ آیا این حقیقت دارد که گویندگان زبان می‌توانند با کاربرد بان واقعیت را دگرگون کنند و آن‌گونه که خود می‌خواهند جلوه دهند، یعنی با زبان جادوگری کنند؟
کتاب حاضر که حاصل تحقیقی میدانی است به این سؤال‌ها و بسیاری پرسش‌های دیگر که ممکن است در ذهن شما شکل بگیرد پاسخ می‌دهد و علاوه بر آن نشان می‌دهد که ایرانیان به‌طور خاص از چه تمهیدات و راهبردهای زبان برای تمشیت مراودات و تعاملات روزمره استفاده می‌کنند و زبان فارسی چه ابزارها و امکاناتی دارد که تحقق کنش‌های ارتباطی مورد نظر گویندگان را تسهیل می‌کند.
رضا مقدم‌کیا، استادیار دانشگاه تهران