«زمین زهری» را می‌توان مانیفست محمدآصف سلطان‌زاده در مورد سرزمین افغانستان نامید. مانیفستی که آن را ریخته در قالب یک داستان دراماتیک. داستان مردی افغانستانی که از سال ۲۰۰۱ مشغول خنثی کردن مین (یا با تلفظ افغان‌ها: ماین) در سرزمینش است. مین برای او وجهی نمادین از سرزمین افغانستان می‌شود. مین‌هایی ساخته‌ی همه‌ی کشورهای جهان که گویی هر فرد افغانستانی چند تایی سهم از آن‌ها دارد. و از مین‌ها می‌رسد به رنج سرزمین افغانستان. قهرمان داستان زمین زهری به جای جای کشور افغانستان سفر می‌کند و تک و تنها در دره‌ها و دشت‌ها و کوه‌های افغانستان مشغول مین‌ها می‌شود. مین‌هایی که ساخته‌ی همه‌ی کشورهای دنیا هستند: از مصر و لیبی تا اسپانیا و یوگسلاوی سابق و کشورهای غربی و حتی ایران و پاکستان.