ادبیات قرن بیستم زاییدهی فضای طبیعت گرایانه پایان قرن نوزدهم است. ادبیات عرصه مبارزات اجتماعی شد تعهد سیاسی و اجتماعی شعار روز بود هنر برای مردم سرلوحه کار شاعران و نویسندگان شده بود یولیوس هیل براند در 1886 بر ارتباط ادبیات با مسائل اجتماعی و علوم تأکید می کند. اگر تاکنون به ویژه در دوره کلاسیک و رمانتیک ادبیات در ارتباط تنگاتنگ با فلسفه قرار داشت حال علوم طبیعی عهده دار نقش فلسفه می شود نظریه پردازی در نوشته ای درباره تأثیر علوم طبیعی بر ادبیات نتیجه می گیرد علوم طبیعی به طور کامل جای فلسفه را گرفته است. در 1887 کتاب سوزن بان «تیل نوشته گرهارت هاوپتمان چاپ می شود که نخستین شاهکار ادبی ناتورالیستی آلمان به شمار می آید و آوازه ی آن از مرزهای دیار آلمان فراتر می رود آن چه در محتوای اشعار طبیعت گرایانه جلب نظر می کند رو کردن به واقعیتهای زندگی اعم از زندگی فردی، اجتماعی و سیاسی است.