شاهنامه‌نویسی به‌ عنوان نخستین شکل تاریخ‌نگاری منظوم در دربار عثمانی، از اواسط قرن نهم هجری گسترش یافت و شاهنامه‌های تاریخی بسیاری به زبان فارسی، به تقلید از شاهنامۀ فردوسی، در وصف لشکرکشی‌های شاهان عثمانی سروده ‌شد. منظومۀ حماسی تاریخ سلطان سلیمان یکی از آثار مهم سید لقمان اورموی، سومین شهنامه­‌چی دربار عثمانی است که سرایش آن در سال 986 ه.ق.‏ در دربار مراد سوم به پایان رسید. در این اثر رویدادهای هفت سال پایانی‏ زندگی سلطان سلیمان قانونی و لشکرکشی‌های او به اتریش و مجارستان روایت شده است. تاریخ سلطان سلیمان از نظر ادبی درخور توجه و ارزشمند است و تأثیر ادب فارسی و شاهنامۀ فردوسی در آن مشهود است. شاهنامه‌هایی که در دربار عثمانی به فارسی سروده شده است، بخش مهمی از ادبیات ناشناختۀ ایرانی-عثمانی را دربرمی‌گیرد و از جایگاه ممتاز و ویژه‌ای برخوردار است.