"ضد خاطرات" یک سال قبل از می 1968 نوشته شد. او در این کتاب به بازگو کردن خاطراتی از زندگی پرفراز و نشیب خود می‌‏پردازد. البته زمان‏‌بندی این اثر به صورت خطی نیست، بلکه حوادث را بر اساس اهمیت آن‏ها بازگو می‏‌کند و برداشت خود را از حوادث گذشته در اختیار قرار می‏‌دهد و شاید به همین دلیل کتاب، ضد خاطرات نام‏گذاری می‏‌شود.
در داخل فصل‏‌های کتاب همیشه ترتیب زمانی مشخص نشده است. نویسنده از ماجرایی به ماجرای دیگر بازگشت می‌‏کند و گاهی قبل از آنکه به زمان اول برگردد باز هم وقایعی را در زمان‏‌های مختلف دیگر شرح می‏‌دهد.
مالرو خود در مقدمه کتاب می‏‌گوید:" من این کتاب را ضد خاطرات می‌‏نامم زیرا پاسخ گویی پرسشی است که خاطرات مطرح نمی‌‏کند و به پرسش‌هایی که خاطرات مطرح می‏‌کند پاسخ نمی‏‌دهد!"
مالرو همیشه در حال نوشتن خاطراتش بوده است، گویی موضوعی جز زندگی خود برای نوشتن نداشته و باید قبل از نوشتن و برای نوشتن زندگی کند. موضوع‏‌ها، حوادث، چهره‏‌ها از تجربیات وی بیرون می‏‌آیند و حتی تصاویر نیز که به آثارش فعلیتی محسوس می‏ب‌خشند، گویی با او نه در روی کاغذ، بلکه در زندگی روبرو شده‌‏اند.
جمله آغازین کتاب ماجرای فرار از مرگ است و کل کتاب را می‏‌توان به یک معنا خاطرات مواجه شدن او با مرگ دانست. او خاطرات شخصی خود را با خاطرات جمعی انسان‏‌ها در هم ادغام می‏‌کند تا از این درد کم کند.
مالرو در این کتاب نه اعترافات می‌‏نویسد و نه خاطرات. او معتقد است: انسان هرگز به عمق انسان نمی‏‌رسد و تصویرش را در وسعت اطلاعاتی که گرد می‏‌آورد باز نمی‏‌یابد.