مایکل بوراوی متولد سال ۱۹۳۷ در کانادا، از مطرحترین دانشمندان معاصر عرصه جامعهشناسی به شمار میرود. او فارغالتحصیل لیسانس ریاضیات از دانشگاه کمبریج در سال ۱۹۶۸، فوق لیسانس جامعهشناسی از دانشگاه زامبیا در سال ۱۹۷۲ و دکترای جامعهشناسی از دانشگاه شیکاگو در سال ۱۹۷۶ است. بوراوی در دانشگاههای معتبری چون دانشگاه کالیفرنیا، برکلی، دانشگاه ویسکانسن، دانشگاه نورث وسترن و مدرسه مطالعات عالی جامعهشناسی به تدریس پرداخته و برای سالهای متمادی صاحب کرسی دپارتمان جامعهشناسی دانشگاه کالیفرنیا، برکلی بوده است. او در سال ۲۰۰۴ ریاست انجمن جامعهشناسی امریکا را برعهده داشت و در سال ۲۰۱۰ به سمت ریاست انجمن بینالمللی جامعهشناسی منصوب شد.
از نظر خیلیها، مرگ سوسیالیسم، هم در واقعیت و هم در خیال، به معنای مرگ نهایی مارکسیسم بوده است. با وجود این، مارکسیسم کماکان هم جامعترین نقد از سرمایهداری را به دست میدهد و هم راهنمای قانعکنندهای برای بدیلهای امکانپذیر را. در حقیقت، دوام سرمایهداری دوام مارکسیسم را تضمین میکند. از این رو، هر دوره به مارکسیسمی از آن خودش شکل میدهد و این سنت را چنان میگستراند که مسائل روز را حلوفصل کند. من در این رساله خطوط کلی نوعی مارکسیسم جامعهشناسانه را ترسیم میکنم که از همگرایی تاکنون ناکاویده و نامنتظرهی نوشتههای کارل پولانی و آنتونیو گرامشی در میانهی سدهی بیستم سربرمیآورد. نوشتههای گرامشی و پولانی غالباً مثل لاشههای مرده لتوپار شده است: سودمندترین قسمتها را از پوستهی معناده جر میدهند و به نظریههای علیل پیوند میزنند. قصد دارم این دو مجموعه از نظریهها را در کلیتشان احیا کنم و به یکدیگر پیوندشان بزنم.
مارکسیسم جامعهشناسانه: همگرایی آنتونیو گرامشی و کارل پولانی
نام اصلی: For a Sociological Marxism: The Complementary Convergence of Antonio Gramsci and Karl Polanyi
نویسنده: مایکل بوراووی
مترجم: محمد مالجو
ناشر: نشر نی
تاریخ انتشار: ۱۳۹۴
۱۳۶ صفحه
