به گفته این کتاب؛ بیتا، دختر قصه ی ما، سال هاست خارج از ایران با همسر ایتالیایی اش زندگی می کند. دست سرنوشت او را به وطن باز می گرداند. اینکه برایش چه پیش آمده که او پس از مدت ها دوری به ایران بازگشته، داستان کاملا خاصی را تشکیل می دهد. آنچه در ذهن او می گذرد، شاید همان چیزی باشد که ذهن اغلب زن ها را به خود مشغول کرده. "پیر شده بود، شبیه عکس‌هایش نبود. لعنت به این تکنولوژی که آدم را گول می‌زند. وقتی او را در آغوش گرفتم، حس کردم چقدر لاغر شده است. مادرم تصویری از آینده‌ام در کودکی بود. اینکه درس بخوانم و بعد مادر شوم و هیچ یک از آنها که آموختم را به کار نبرم. اینکه صبور بوده و بلد باشم برای هر غیر ممکنی راهی بیابم و اینکه آنقدر بمانم تا رفتن کودکانم را ببینم."