اثر پیش رو جلد دوم از کتاب می‌خواهم بمیرم ولی هوس دوکبوکی کرده‌ام است «دارم سعی می‌کنم از نظر ذهنی و جسمی قوی‌تر بشوم،‌ اما کار سختی است. کم‌کم دارم می‌فهمم تفکر افراطی‌ام چه چیز وحشتناکی بوده،‌ چطور خودم و دیگران را سرزنش می‌کردم و بابت هر اشتباه،‌ ایراد یا سوءتفاهم کوچکی آدم‌ها را از زندگی‌ام بیرون می‌انداختم. حالا دیگر بلدم دیگران را بابت اشتباهاتشان سرزنش کنم. حالا بهتر از همیشه این را می‌دانم که زندگی‌ام و خودم سزاوار توهین نیستیم. حالا دیگر می‌دانم نباید این قدر دست به خودسانسوری بزنم،‌ بلکه باید از زاویه سوم‌شخصی سخاوتمند و منطقی به خودم بنگرم. پیشرفت زیادی کرده‌ام. خیلی خوش‌حالم که دیگر لازم نیست مثل کتاب اولم یک داستان را بارها و بارها تکرار کنم.» بک سه‌هی،‌ در کتاب حاضرش نیز از خلال پیاده کردن متن جلسات روان‌درمانی‌اش به کندوکاو در روان آسیب‌دیده‌اش می‌پردازد؛ کندوکاوی صادقانه که خواننده را به عمیق‌ترین زخم‌های نویسنده‌ای جوان پیوند می‌دهد؛ زخم‌هایی که شاید درون خودمان هم پیدایشان کنیم.