شعر وسیلهٔ تفریح و سرگرمی و به شادی گذراندن اوقات فراغت است. زبان هم‌دردی، هم زبانی و هم آهنگی است. همهٔ کودکان به طور فطری شعر را دوست دارند و از آن لذت می‌برند. پس پدران و مادران و مربیان وظیفه دارند در سنین کودکی شنیدن و خواندن شعر را در کودکان تقویت کنند و این کار را تا سنین نوجوانی نیز ادامه دهند تا علاقه به شعر در آن‌ها ذاتی شود. شعر بهترین وسیلهٔ آشنایی کودکان با زیبایی است زیبایی صدا و آهنگ، زیبایی احساس و بیان؛ بنابراین احساس زیبایی‌شناختی کودکان را گسترش می‌دهد و در تربیت هنری کودکان خواندن شعر همانند شنیدن موسیقی و نقاشی کردن مهم است. مجموعهٔ نازآوا را مصطفی رحماندوست در ۴ جلد سروده‌، که در آن با اشعار زیبای شاد و کودکانه، آشنایی اولیهٔ کودکان با محیط پیرامون‌شان را به تصویر کشیده است.