حرف‌های خودمانی و آموزندۀ یک دانشمند برجسته و مشهور با همۀ آن‌ها که دوست دارند دانشمند شوند. کتاب «نامه‌هایی به دانشمند جوان»، نه یک کتاب علمی خشکِ تخصصی یا نصایحِ یک استادِ عصاقورت‌داده به دانشمندان تازه‌کار و نوجوانان و جوانانِ علاقه‌مند به دانشمند شدن، بلکه کتابی است که در آن به زبانی شیرین و سرراست و غیرتخصصی از فوت‌وفنّ کارِ دانشمندان و مکتشفین سخن رفته است. ادوارد ویلسون، دانشمندِ برجستۀ امریکایی، در کتاب «نامه‌هایی به دانشمند جوان» بر آن است که نوجوانان و جوانان را به ورود به قلمرو علم ترغیب کند و به کسانی که علاقه‌مند به این حوزه هستند اما از نزدیک شدن به آن هراس دارند نشان دهد که دانشمند شدن در وهلۀ اول نیاز به مهارت‌های دشوار عجیب‌وغریب ندارد و پیش‌زمینۀ اصلی ورود به عرصۀ دانش و اکتشافات علمی، عشق‌وعلاقه و پشتکار است.   ویلسون اصرار دارد که موفقیت در علوم به مهارت ریاضی بستگی ندارد، بلکه بیشتر به اشتیاق برای یافتن یک مسئله و حل آن بستگی دارد. از فروپاشی ستارگان گرفته تا کاوش در جنگل های بارانی و اعماق اقیانوس ها، ویلسون عشق به خلاقیت ذاتی علم و احترام به جایگاه متوسط ​​انسان در اکوسیستم سیاره را در خوانندگان خود القا می کند.