کتـاب نسـل کشی ارمنیـان، ریشه ها و پیامدها پژوهـشی ارزشمنـد در زمینـۀ نژادکـشی ارمنیـان محـسوب می شود که توسط ایـساک یونانـسیان، پژوهشگـر مسائل قفقـاز و ترکیـه نگاشتـه شده است. نویسنـده، علاوه بر گـردآوری و ترجمـۀ اسناد و مـدارک مستـند، نوشتـه های پژوهشگران و مورخان ایرانی، اروپایی و امریکایی؛ شهادت شاهدان عینی ترک و سایر ملیت ها؛ اعترافات عاملان جنایت؛ و موضع روشنفکران و متفکران ترکیه در مورد نژادکشی ارمنیان و پیامدهای حاصل از آن را، که تاکنون از آنها کمتر سخن به میان آمده، بررسی کرده است.
در ۱۹۱۵م، کمیتۀ مرکزی"حزب اتحاد و ترقی" (ترک های جوان) در امپراتوری عثمانی فرمان ریشه کنی عنصر ارمنی از ارمنستان غربی را صادر کرد. این کار با بهره گیری از آشفتگی های آغاز جنگ جهانی اول و با یاری گروهی از مجرمان سابقه دار آغاز شد. این افراد در تشکیلاتی ویژه به نام "تشکیلات مخصوصه" به ریاست پزشکی به نام بها الدین شکیر سازماندهی شده بودند. ریشه کنی ارمنیان از ارمنستان غربی در چارچوب برنامه ای با عنوان "تهجیر" صورت پذیرفت. هدف اصلی این برنامه کوچاندن، دورکردن و نابودی بی سروصدای ارمنیان برای سهولت در چپاول دارایی های آنان و چیره ساختن " عنصر ترک" در منطقه بود.
نژادکشی ارمنیان به دست ترک های عثمانی نه نخستین کشتار ارمنیان به دست عثمانی ها بود و نه واپسین آنها، اما گسترده ترین آنها بود. در طی این نژادکشی، پس از دستگیری و اعدام روشنفکران و بزرگان جامعۀ ارمنی در عثمانی، کشتاری آغاز شد که یک و نیم میلیون تن از ارمنیان ساکن شهرها و روستاهای عثمانی را به کام مرگ فرستاد. گزارش های تکان دهندۀ شاهدان عینی، جهانگردان، سیاست مداران و مسافرانی که در آن سال ها از سرزمین عثمانی دیدار کرده یا در آنجا بوده اند، از مرگ دردناک صدها هزار زن و کودک و مردان پیر و جوان در اردوگاه های مرگ خبر می دهد .
نویسنده، کتاب را به ده فصل تقسیم کرده است. در فصل اول به اختصار به تاریخ پر فراز و نشیب ارمنستان، چگونگی تشکیل امپراتوری عثمانی، ریشۀ نظریۀ پان ترکیسم و پان تورانیسم، تقابل ارمنیان ارمنستان غربی با حکومت عثمانی و نقش ارمنیان در این کشور پرداخته است.