مانیفستی برای اصلاح فرهنگ پژوهش علمیاین کتاب حاصل چیزی است که فقط می‌توانم نامش را سرخوردگی از فرهنگِ ساری و جاری در علوم روان‌شناختی بگذارم. همیشه عادت داشتم به فرهنگ حرفه‌مان همچون یک دژ بیندیشم؛ حریمی از جد و جهد که مدت‌ها پیش پیشینیانمان آن را پایه‌گذاری کرده‌اند. همچون هر خانه‌ای، این دژ نیز به مراقبت و توجهِ پیوسته نیاز دارد، اما در گذر زمان به جای تعمیر، آن را رها کرده‌ایم تا به ویرانه‌ای تبدیل شود. پنجره‌ها کثیف است و کدر. سقف چکه می‌کند و دیگر حافظِ ساکنان از باران نیست. ارواحی نیز در زیرزمین خانه کرده‌اند… در این کتاب نشان می‌دهم چگونه این تحریف در بسیاری از جنبه‌های زندگی حرفه‌ای ما به‌عنوان دانشمند رسوخ کرده است. بخش‌هایی از این سفر، ناخوشایند خواهد بود. به کمک اصطلاح «هفت گناه مرگبار»، به‌عنوان یک استعاره، توضیح خواهم داد که چگونه سوگیری‌های بررسی‌نشده ما را فریب می‌دهند تا آن چیزی را ببینیم که می‌خواهیم ببینیم؛ چگونه به اصول بنیادین روش علمی پشت کرده‌ایم، چگونه با داده‌هایی که جمع‌آوری می‌کنیم، همچون مایَملک خویش و نه به‌عنوان آنچه متعلق به همگان است، برخورد می‌کنیم، چگونه اجازه می‌دهیم شیادی دانشگاهی صدمات وصف‌نشدنی‌ای به آسیب‌پذیرترین اعضای جامعه‌مان بزند، چگونه منابع عمومی را بابت اَشکال مختلفی از انتشارات که دیگر معتبر نیستند، هدر می‌دهیم و چگونه در ارزیابی ارزش دانش و دانشمندان، قضاوت‌های متخصصان را به خِسَت‌های سخیف مالی می‌فروشیم. امید من این است که شما را قانع کنم در تلاشِ خویش برای فهمی اصیل، باید در شناخت نارسایی‌های مذکور بی‌پروا عمل کنیم و در اصلاحشان مجدانه بکوشیم.