رمان «پسران نیکل» داستان تکان‌دهنده‌ای‌ست از روزگار پسری به نام «الوود» که آرزو دارد در دانشکده‌ی سیاهپوستان شهر درس بخواند. روزی که برای آشنایی با حال‌وهوای دانشکده راهی آن‌جا می‌شود، ندانسته سوار خودرویی سرقتی می‌شود و پلیس دستگیرش می‌کند. تبعیض نژادی در آمریکای دهه‌ی ۱۹۵۰، وضعش را وخیم‌تر می‌کند. او را به دارالتادیب «نیکل» می‌فرستند. شعار آن‌جا این است که در صلح و آرامش، مردانی شریف بار می‌آورد. اما واقعیت چیز دیگری است! آکادمی نیکل جایی‌ست که در آن وحشت حرف اول را می زند؛ جایی که مسئولان آن، علاوه بر تنبیه بدنی، دانش‌آموزان را مورد آزار و سوءاستفاده‌ی جنسی قرار می‌دهند و هر دانش‌آموزی که مقاومتی از خود نشان دهد ناپدید خواهد شد. دوستان الوود یا مقاومت می‌کنند و سربه‌نیست می‌شوند، یا پیش چشمش به موجوداتی بی‌اراده و مطیع تبدیل می‌شوند! اما الوود مدام گفته‌ی مارتین لوتر کینگ را در ذهنش مرور می‌کند و راه دیگری در پیش می‌گیرد: «ما را به زندان بیندازید، خانه‌هایمان را بمباران کنید، فرزندانمان را تهدید کنید، کتک بزنید و نیمه‌جان رها کنید؛ ما همچنان به شما عشق خواهیم ورزید.» کولسن وایتهِد، نویسنده‌ی اثر، به عنوان رنگین‌پوستی که در دوران تاریخی تلخی از جامعه‌ی آمریکا زندگی کرده، به خوبی توانسته رنج و تبعیضی را که هم‌قشرانش در دهه‌های میانی قرنِ بیستم متحمل شده‌اند، به تصویر بکشد. وایتهِد بعد از «راه‌آهن زیرزمینی» دست از ادای دِین به سیاهپوستان ستم‌دیده برنداشته و با «پسران نیکل» بار دیگر شاهکاری خلق کرده است.