پگاه ایرجی (-۱۳۵۳)، کارشناس گیاه‌پزشکی است.
او تا چندی پیش در مدارس مشغول تدریس بود اما این کار را رها کرد و تمام زمانش را به خواندن و نوشتن اختصاص داد.
«پیراهن پر» مجموعه هفت داستان کوتاه است.
در یکی از داستان‌های مجموعه «پیراهن پر» به نام «مرده» می‌خوانیم:
« مگر می‌شود قرار گذاشت و سر قرار نرفت؟ حالا چه فرق می‌کند که این قرار با کی باشد. حتی با یک مرده. مهین به ساعتش دوباره نگاه کرد.
مرده زنگ زده بود. ساعت چهار و نیم سه روز پیش، و روی پیغام‌گیر، برای ساعت چهار و نیم دوشنبه قرار گذاشته بود. کنار دیوار مسیل. مهین همه را صدا کرده بود. با هم به پیام گوش کرده بودند. هرسه تایشان باهم.
مرده گفته بود که دو روز است آمده و سه هفته بیشتر نمی‌ماند و دوست دارد آن‌ها را ببیند. دوباره گوش کردند. صدای مرده بود. فرزانه تاریخ و ساعت پیغام را چند بار نگاه کرد. منوچهر با فاصله یک صندلی کنار تلفن ایستاده بود و بعد همه یک دفعه پراکنده شدند.
منوچهر نشست روی راحتی قهوه‌ای و صدای اخبار ماهواره را بلند کرد. مهین رفت تو آشپزخانه و خودش را با آلبالوهای توی جعبه مشغول کرد. فرزانه سر چراغ مطالعه را کج کرد به چپ و راست و وقتی که نور درست از پشت سرش افتاد روی کتاب، چراغ را خاموش کرد و دستش خورد به قندانی که پر از دانه‌های سویای بو داده بود».
از این قطعه به خوبی می‌توان به سبک نوشتاری پگاه ایرجی دست یافت. او ضربه داستانی خود را در مقطع آغازین داستان پیاده می‌کند. سپس حول محور نخستین می‌چرخد و اجزای داستانی را باز می‌کند.
این خود به خود منجر به حالتی سه‌بعدی می‌شود و به داستان جهت می‌بخشد.