دونالد بارتلمی (Donald Barthelme) از نویسندگان برجسته‌ی قرن بیستم در حوزه‌ی داستان کوتاه و رمان تجربی است. او در هفتم آوریل ۱۹۳۱ در فیلادلفیای امریکا متولد شد. در سال ۱۹۳۲ همراه خانواده به تگزاس رفت و در آن‌جا بزرگ شد. در ابتدای دهه‌ی ۱۹۵۰ وارد دانشگاه هیوستون می‌شود و به تحصیل دروس روزنامه‌نگاری، ادبیات، نویسندگی خلاق و فلسفه می‌پردازد. در روزنامه‌ی کوگار و بعدها هیوستون پست به عنوان خبرنگار مشغول به کار می‌شود و پس از تأسیس نشریه‌ی میان‌رشته‌ای فورم، سردبیری آن را برعهده می‌گیرد. بارتلمی در سال ۱۹۶۴ اولین مجموعه داستان خود را با عنوان برگرد، دکتری کالیگری منتشر کرد و از آن پس به مدت سه دهه از پیشگامان ادبیات معاصر امریکا بود. او در سال ۱۹۸۳ به هیوستون رفت و استاد تمام وقت دانشگاه این شهر شد. بارتلمی برنده‌ی جوایز ادبی متعددی شد: بورس گوگنهایم در سال ۱۹۶۶، جایزه‌ی بهترین کتاب سال مجله‌ی تایم در سال ۱۹۷۱ برای کتاب زندگی شهری، جایزه‌ی کتاب ملی در حوزه‌ی ادبیات کودک در سال ۱۹۷۲ برای کتاب ماشین آتش‌نشانی کمی عجیب‌وغریب، جایزه‌ی مورتون داون زیبل در سال ۱۹۷۲، جایزه‌ی جسی اچ. جونز در سال ۱۹۷۶ برای رمان پدر مرده، و در سال ۱۹۸۲ نیز نامزد دریافت جایزه‌ی محفل منتقدان کتاب ملی، جایزه‌ی ادبی فاکنر در حوزه‌ی داستان و جایزه‌ی کتاب لس‌آنجلس تامیز برای کتاب شصت داستان شد. او در ۲۳ ژوئیه سال ۱۹۸۹ به علت ابتلا به بیماری سرطان در هیوستون درگذشت.
 
«پرده‌های زردرنگ نیست. حلقهٔ پرده هم نیست. سبوس داخل سطل هم نیست، نه سبوس است، نه حیوان درشت و سرخ‌گون مزرعه که از سطل سبوس می‌خورد، نه مردی که سبوس را توی سطل ریخت، نه زنش، نه بانکدار که با آن چهرهٔ چروک‌انداخته‌اش همین روزها می‌آید و مزرعه را ضبط می‌کند. هیچ‌کدام از این‌ها هیچ نیست. دخترماهی هم هیچ نیست، یک جور ماهی است، از خانوادهٔ پوماسنتروس، آب‌های گرم و صخره‌های مرجانی را دوست دارد ـ و چه می‌دانم، شاید حتی خودش را.