کتاب حاضر می‌کوشد در زمینه روایت‌شناسی تطبیقی با گرایش تطبیق و مقایسه دو یا چند روایت، به بررسی تطبیقی روایت‌ها بر اساس مهم‌ترین اصل در فرایند تطبیق یعنی پیکار میان آن‌ها بپردازد. در این کتاب برخی از انواع داستانی در چارچوبی مشخص و متن‌شناسانه مورد بررسی نقادانه قرار گرفته است، اما این بدین معنا نیست که در دیگر انواع روایی و حتی غیرروایی شاهد پدیده پیکار نیستیم؛ بلکه پیکار یک اصل در تمامی علوم، فنون و عرصه‌های اجتماعی و سیاسی است که برخلاف دلالت خصمانه، سبب پویایی و ورزیدگی و پویندگی عرصه‌هایی می‌شود که به آن ورود می‌کند. روایت‌ها بدون پیکار به کالبد بی‌روح و کم‌دوامی تبدیل می‌شود و بسیار زود تاریخ مصرف آن به پایان می‌رسد. در مقابل، روایت‌ها در صورت تخاصم و نبرد با الگوها و نمونه‌هایی مشابه و مغایر، به عنصری قابل تأمل و مفید برای جامعه و حتی گاه به تصویری جاویدان و فرهمند تبدیل می‌شود.